پیش تر هم نوشته بودم که برای همین میرحسین برای رقابت با احمدی نژاد انتخاب شده است چون که از پس تکرار شعارهای عدالت و مستضعفین و ... برمی آید و عامه مردم می پذیرند که بعد از احمدی نژاد، اگر قرار باشد کسی این حرفها را بزند، یکی از آنها مهندس موسوی است نه خاتمی و ...
در این میان برخی از اقدامات میرحسین همچنان برایم مبهم و تیره و تار است. اگرچه با کمی تغییر زاویه دید می توان معنای آن قبیل اقدامات و سخنان را هم به خوبی درک کرد اما معتقدم برخی از همنوایی های وی با خاتمی در نهایت به ضرر وی خواهد بود.
اگر تا دیروز برخی از اقدامات و حرفهای او برایم غیرقابل هضم بود و هر چه فکر می کردم که مثلا چطور حاضر شده تا به دعوت انجمن اسلامی (اسلام آمریکایی) دانشجویان دانشگاه تهران با آن پرونده ننگین خود که در میان بسیاری از دانشجویان به شاخه دانشجویی سازمان مجاهدین و جبهه مشارکت مشهور است به دانشگاهمان بیاید، پاسخی نمی یافتم و فقط مجبور بودم خود را چنین توجیه کنم که میرحسین 68 ساله از فضای دانشگاه به دور است و ... اما نامه اخیر وی به خاتمی یکی خودزنی بزرگ بود و البته خیلی چیزهای دیگر را هم برایم روشن کرد.
اینکه میرحسین صراحتا اعلام می کند دوران ریاست جمهوری خاتمی را افتخارآمیز! می داند و یا عملکرد خاتمی در زمینه هسته ای و .. را می ستاید و سخن از توسعه جامعه مدنی میزند و در نهایت هم راه خود را از خاتمی جدا نمی داند، را حقا باید به فال نیک گرفت. از این روست که براستی تصفیه جبهه اسلام ناب، چقدر نیازمند زمان و پیچیدگی است...
و البته باز هم ناراحتی شکست میرحسین پس از 22 خرداد، بیش از هر گروه و جریانی بر دل ما خواهد ماند. از اینکه چرا موسوی باید قربانی بازی کسانی شود که خواب شب و روزشان نابودی گفتمان احمدی نژاد است؛ و از قضا میرحسین را بر سر همان سفره ای نشانده اند که احمدی نژاد آن سفره را پهن کرده است.
صحت و سقم این روایت را نمی دانم تا چه میزان است اما شنیده ام وقتی امیرالمومنین علیه السلام طلحه و زبیر را به هلاکت رساند، بیش از دشمن دلش برای آن 2 سوخت، چون آن 2 نفر را روزگاری در جبهه حق می دید اما ... در نهایت همان 2 نفر در مقابل حضرت شمشیر کشیدند...
منبع:انصار نیوز-امیرحسین ثابتی